Ik heb een liefde-haat-liefde-verhouding met fotografie. In 1991 deed ik mijn eindexamen aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving|St. Joost in Breda. Na een aantal commerciële opdrachten die me snel verveelden koos ik toch weer voor het niet zo gekke vak van bibliothecaris.
Eigenlijk had ik kunstfotografie willen bedrijven, maar fotografie als kunst ligt moeilijk: iedereen kan het toch? Van het ambachtelijke werk in de donkere kamer met ontwikkelbaden en met de handen doordrukken en tegenhouden bleef na tien jaar niet veel over: fotografie werd computerwerk. Analoge fotografie is nu net zo archaïsch als de fotografische emulsies en gomdrukken die ik tijdens mijn opleiding maakte.
Mijn eindexamenwerk voor AKV|St.Joost bestond voor een groot deel uit desolate zwartwitfoto’s van parken, standbeelden en historische gebouwen. Had ik toen mijn passie voor planten en tuinen helder voor ogen gehad dan was het misschien toch anders gelopen. Misschien…
Elke blogpost op HANdagen begint met een plantenfoto uit eigen tuin, zoals een miniatuur of versierde kapitaal in een oud handgeschreven boek. Ik heb het spelen met de digitale camera ontdekt! Na het denkwerk voor mijn opleiding ga ik met de camera op ontdekkingstocht in mijn tuin: een “aardend” tegenwicht.
Bij elkaar zijn de foto’s een HANjaar rond. Lente, herfst, zomer of winter: een tuin slaapt nooit en altijd is er iets nieuws te ontdekken.
HANdagen 
Plaats een reactie